Ստեղծեք ձեզ ու ձեր Հայրենիքը

Երբեք գետի խորությունը մի փորձեք երկու ոտքով: Ձմե՞ռ էիք ուզում, եկավ: Ովքեր չէին ուզում, ասեմ` ցիկլոն է: Հայաստանը երկիր է, որտեղ կատարվում են բոլորի բոլոր ցանկությունները: Որքան էլ հակասական ու միմյանց հակադիր, կատարվում են համաժամանակյա: Ինքներդ որոշեք` պարգև՞ է, թե՞ պատիժ:

Եվրոպա՞ էիք ուզում, համաձայնագիր կնքվեց, եթե կատարվի, կապահովի ազատ մուտք ու ելք, բայց առանց ազատ առևտրի գոտու կիսատ է: Եվրասիա՞ էիք ուզում, ԱԺ-ն քննարկեց և ընդունեց ԵԱՏՄ մաքսային օրենսգիրքը, որ ուժի մեջ է մտնելու հունվարի 1-ից: Հետո՞ ինչ, որ տնտեսագետներն ահազանգում են անխուսափելի թանկացումներ, օրենքն օրենք է: Մի «բայց» կա` Հայաստանին ԵՄ շրջանակային համաձայնագիրը տնտեսական արտոնություններ է տալիս հունվարից: Կարգավորումները կատարվելու են Առևտրի համաշխարհային կազմակերպության նորմերով, բայց ինչպե՞ս են համատեղվելու ԵԱՏՄ Մաքսային օրենսգրքի հետ, որը հակասում է ԱՀԿ նորմերին: Ո՞ր նորմերը կհամարվեն գերակա: Իրավականորեն` միջազգայինը, բայց եվրասիական տարածքն ունի իր տրամաբանությունը: Ստացվելու է, որ Մաքսային օրենսգրքով նախ ստանում ենք «օրինական» գնաճ, հետո` խառնաշփոթ ԵՄ-ի ու ԱՀԿ-ի հետ: Բայց ցանկությունները կատարվու՞մ են: Կատարվում են: Կարևորը դա է: Ճիշտ ցանկություններ ունեցեք: Ո՞վ է մեղավոր:

ՈՒզու՞մ եք «Հյուսիս-Հարավը» կառուցվի: ՈՒզում եք: Կառավարությունը ջանում է, օրինակ, տրանսպորտի և կապի նախարար Վահան Մարտիրոսյանը հանդիպել է ռուսական «Վիս» շինարարական ընկերության հետ և քննարկել «Հյուսիս-Հարավ» ճանապարհային միջանցքի ներդրումային ծրագրի հարավային մասում բարդ ենթակառուցվածքներ ընդգրկող հատվածի շինարարության մանրամասները: Օֆշորում գրանցված և «Գազպրոմի» գործընկեր «Վիսն» ուզում է մտնել «Հյուսիս-Հարավ» և կմտնի` լինելով «Գազպրոմի» գործընկեր: Հանուն հավասարության` մի հատված էլ կտան իտալացիներին` «Տիրենա Սքավիին»: Բաբաջանյան-Աշտարակը` 32,943,648.15 ԱՄՆ դոլար գնով: Երկարությունը` 10 կմ, լայնությունը՝ 24 մ: 4 երթևեկելի գոտի, 3 ուղևորանցում, 3 թունել, LED լուսավորություն, միջազգային չափանիշներով արգելապատնեշներ ու գծանշումներ: Կսկսեն 2018-ի գարնանը: Ավելին` Կարեն Կարապետյանը հանդիպել է չինական China Construction First Group կորպորացիայի պատվիրակությանը ու քննարկել «ճանապարհաշինության և ենթակառուցվածքների բարելավման ոլորտներում ընթացքի մեջ գտնվող և նախատեսվող ներդրումային ծրագրերում չինական կորպորացիայի ներգրավման հնարավորությունները»: Որտե՞ղ են «ներգրավվելու» չինացիները: Ձեր փողոցի ու բակի ասֆալտն ու բարեկարգումը մոռացեք` մասշտաբային մտածեք: Կամ` «Հյուսիս-Հարավ» ավտոմայրուղի, կամ` Հայաստան-Իրան երկաթուղի: Ինչու՞ հստակ չեն ասում: Չար աչքից վախեցեք: Իրանի ԱԳ նախարար Մոհամադ Ջավադ Զարիֆը Երևանում այնքան առաջարկներ արեց, որ կեսն էլ կատարվի, երկիր կփոխվի: Ճիշտ է` առաջարկները միայն ասուլիսում բարձրաձայնվեցին նրա շուրթերով, պաշտոնական լուրերը պարուրված էին «բարեկամության ու համագործակցության զարգացման» մշուշով, բայց Զարիֆը Երևանում խոսեց էներգետիկ ու տրանսպորտային հեռանկարներից ու պարզ ասաց` Թեհրանը Հայաստանը դիտարկում է Պարսից ծոցն ու Սև ծովը միացնող ճանապարհ: Հիշեք կախարդական բառը` «ճանապարհ»: Այսինքն` հայ-իրանական նոր, տարանցիկ հնարավորությամբ գազամուղ և Հայաստանի տարածքով բեռնափոխադրումների բարեկարգ ճանապարհ ու երկաթուղի: Պատրա՞ստ է սխրանքի Հայաստանը: Պատրաստ է, եթե Թեհրանը պայմանավորվի ՌԴ-ի ու ԵՄ-ի հետ: Երևանը գլուխ չի դնի մի գործի հետ, որ կապվում է Ռուսաստանի շահին: Ավելի հեշտ` կհրաժարվի իր շահից: Ի՞նչ մնաց: Երկաթուղի՞ն: Կապի ու տրանսպորտի նախարարությունը վերջապես չեղարկեց Հայաստան-Իրան երկաթուղու շինարարության ՌԱՍԻԱ ՖԶԷ կազմակերպության հետ պայմանագիրը, որ կնքվել էր… 5 տարի առաջ Դուբայում գրանցված անհայտ ծագմամբ ընկերության հետ, որը պետք է ներդրող գտներ ու կառուցեր:

5 տարի էր պետք` հասկանալու, որ ՌԱՍիԱ ՖԶԷ-ն չի անում ոչինչ: Ավելի ճիշտ` անում է բուն գործը` ձախողել երկաթուղու կառուցումը` մեկ, և երկու` չի բացառվում` ստվերային գործարքներ էլ են եղել, որ պայմանագրին 5 տարվա կյանք են տվել: Եվ ու՞մ հույսին է երկաթուղին: Իրանի՞, թե՞ Չինաստանի: Ի վերջո, երկաթուղին կարող է դառնալ «Մեկ գոտի, մեկ ճանապարհի» «Մետաքսի մեծ ճանապարհի» մաս, թեև Պեկինը իր «Մետաքսի մեծ ճանապարհի» ծովային ու ցամաքային մի քանի երթուղիներ է մշակում` վստահ, որ բոլոր ձվերը մի զամբյուղում դնելը խելամիտ չէ տնտեսապես: Գուցե China Construction First Group-ի հետ Կարեն Կարապետյանը քննարկել է Հայաստան-Իրան երկաթուղու՞ թեման: Իսկ Մոսկվա՞ն: Քաղաքական ու տնտեսական մեկուսացման վիճակում Մոսկվան չի զորում ամեն ինչ իր ձեռքը հավաքել, առավել ևս, իր դեմ են ուղղվում ամեն ինչ արգելակելու փորձերը: Միշտ գտնվում է մեկը, որ անում է այն, ինչ Կրեմլը չի կարողանում: Շահեկանը գործակցելն է: Մոսկվային աշխարհաքաղաքական պատերազմի դադար ու համաձայնություն է պետք Արևմուտքի հետ: Հայաստանը կարող է դառնալ տարածք, որտեղ կգործի այդ համաձայնությունը: Սկսած ՀՀ-ԵՄ համաձայնագրից մինչև տնտեսական ծրագրեր: Թեհրանն ու Պեկինը լավագույնս կարող են այդ ծրագրերում գլխավոր գործող անձ լինել: Ոչ միայն նրանք, ուշադրություն դարձրի՞ք` Թուրքիայի ազգային ավիափոխադրող Turkish Airlines-ի տնօրենը մտադիր է դեպի Երևան չվերթեր սկսել: Պատկերացրի՞ք: Թուրքիայի ազգային ավիափոխադրողը թռիչքներ է սկսում երկիր, որի հետ իր երկիրը չունի դիվանագիտական հարաբերություններ: ՈՒ ինչու՞ են Բաքվում լռում: Կարևորը ցանկությունն է: Ցանկության մասով` ավելի ճիշտ` կարողության: Ձեզ չի՞ թվում, որ ոչ վարչապետը, ոչ նրա կառավարությունը ԵՄ-ի հետ համաձայնագիր կատարող չեն` սեփական երգին դեմ գնալ չեն կարող: Նրանց տարածքը Եվրասիան է` այնտեղ ձուկը ջրում են: Զարգացու՞մ եք ուզում` նոր կառավարություն ու նոր վարչապետ պիտի պահանջեք: Լրիվ նոր:

Բաքվում նաև հայտարարում են, որ Ադրբեջանը դրական է գնահատում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման հարցում ՌԴ գործողությունների ակտիվացումը: Ադրբեջանի նախագահի արտաքին քաղաքական հարցերով օգնական Նովրուզ Մամեդովը հանկարծ հասկացել է. «Հակամարտության կարգավորման հարցում Ռուսաստանը կարող է մեծ դեր խաղալ, և դա բոլորն են հասկանում: Ես դրական եմ գնահատում այդ շփումները: Բանակցությունների առկայությունը, քննարկումները կբերեն ինչ-որ նոր գաղափարի»: Երա՞զ է տեսել, թե՞ մենք չգիտենք «ակտիվացման ակցիաները»: Բրյուսելը Բաքվին հույսեր չտվեց, որ ԵՄ-ը Լեռնային Ղարաբաղի հարցի կարգավորման հարթակ կդառնա` իր սցենարով: Տարածքային ամբողջականության սկզբունքը այս պահին ԵՄ-ի համար գերակա է` Կատալոնիայից, Կորսիկայից հետո համաեվրոպական անջատողական շարժումը կանխելու տեսակետից: Բայց ԵՄ-ը հավասարության նշան չդրեց Լեռնային Ղարաբաղի ու մյուս կոնֆլիկտների միջև: Դա Բաքվում գիտեն շատ լավ: Բաքվում գիտեն նաև, որ «մեծ եղբայր» Էրդողանը ԵԱՀԿ ՄԽ ձևաչափի ու նպատակի փոփոխության ու «օկուպացված շրջանների» վերադարձի հարցերը ստորադասեց Թուրքիայի համար կենսական հարցերին ու Պուտինից չստացավ «հողերի վերադարձի» խոստում: Վերջնական «ոչ»-ը ասվեց Մինսկում` ՀԱՊԿ-ն ընդունեց Հայաստանի նախաձեռնությամբ ներկայացված «ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման հարցում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների միջնորդական ջանքերին աջակցելու» հայտարարություն: ՀԱՊԿ երկրների նախագահները հաստատեցին աջակցությունը ՄԽ համանախագահողների գործունեությանը, հիմնահարցի կարգավորման 3` ազգերի ինքնորոշման իրավունքի, ուժի և ուժի սպառնալիքի չկիրառման և տարածքային ամբողջականության սկզբունքներին: Սա Բաքվի համար դավաճանություն էր: Անհավատալի ու փաստացի: Որ Ալեքսանդր Լապշինին արտահանձնող ու «Հեյդար Ալիև» շքանշանը համբուրող, «Ես կաշխատեմ այս շքանշանի համար» ասող, տանկեր ու «Պոլոնեզներ» վաճառող Ալեքսանդր Լուկաշենկոն անցնի Հայաստանի կո՞ղմը: Որ ապրիլյան պատերազմի օրերին Ալիևին առաջինը զանգահարած ու «Ձեր կողքին ենք» ասած Նուրսուլթան Նազարբաևը, որ հանուն Բաքվի հետ համերաշխության բեկանեց Երևանում ԵԱՏՄ վարչապետների նիստը, հայտարարություն ստորագրի՞: Որ Պուտինը ՀԱՊԿ հայտարարությունը չդնի գզրոցում ու չասի` «Մոռացե՞ք»: Ի՞նչ է մնում Ալիևին:

Դիվանագիտության ոսկի կանոնը` նա, ով խանգարում է, նա էլ կօգնի` ու Նովրուզ Մամեդովը սլաքները տեղափոխում է Մոսկվա: Բայց գնացքը գնացել է` ՀԱՊԿ-ը միացավ Ղարաբաղի խնդրում միջազգային համաձայնությանը ԱՄՆ-ից, ԵՄ-ից, ՌԴ-ից, ՆԱՏՕ-ից հետո: Տարբերակ ունե՞ր ՀԱՊԿ-ը մերժելու իր հիմնադիր անդամին: ՈՒներ, եթե ցանկանում էր հակադրվել ԱՄՆ-ին, ԵՄ-ին, ՆԱՏՕ-ին ու դուրս դնել ՀԱՊԿ-ը աշխարհաքաղաքական զարգացումներից, Հայաստանին վանել կառույցից ու խորացնել ՀՀ-ՆԱՏՕ հարաբերությունները: Առավել ևս` ԵՄ-ի հետ Հայաստանի շրջանակային համաձայնագրից հետո: Պետք էր քայլ, որ հավասարակշռեր: Ի՞նչ է մնում Բաքվին: Սուբստանտիվ բանակցությունների մասին քննարկումներ Վիեննայում Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների միջև: Նրանք դեկտեմբերի 6-ին հանդիպեցին, բանակցեցին ու… երբեք չեք իմանա` ով ինչ ասաց, բայց գիտեք, որ Մամեդյարովը դեմ է ստատուս քվոյին ու բանակցությունների ակտիվացում, հարցի հրատապ լուծում է պահանջում, Նալբանդյանը շեշտը դնում է Վիեննայի պայմանավորվածությունների կատարման վրա` վստահության մեխանիզմների ստեղծման ու հարցի խաղաղ ճանապարհով լուծման: Համանախագահները համաձայն են, նրանք շարունակում են միջնորդական առաքելությունը` առանց ձևաչափի փոփոխության: ԱԳ նախարարների նոր հանդիպման մասին` արդեն 2018-ին: Նախագահներին մոռացեք` նրանք ընտրության առաջ են ու շատ զբաղված ներքաղաքական խնդիրներով, որ Ալիևի համար արտաքին քաղաքական են դարձել: Իսկ Սերժ Սարգսյանի մտքինը գիտի միայն… Ասեմ նաև, որ 2018-ի պետբյուջե էլ ունեք, շնորհավորում եմ: «Ելքը» մերժեց, որովհետև ընդդիմադիր է, ԲՀԿ-ն մերժեց, որովհետև ընդդիմադիր է վարչապետին, ՀՀԿ-ն ու ՀՅԴ-ն համերաշխ երջանիկ ու գործնական էին: Չկար միայն Միքայել Մելքումյանը, ասում են` Գագիկ Ծառուկյանը գիտի նրա տեղը:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հ. Գ. Ազնվությունը չափազանց թանկ նվեր է, էժանագին մարդկանցից նման ընծա մի ակնկալեք: Ապրեք ձեր կյանքը` մի քչփորեք անցյալը ու անցյալի ցավից մի քամեք ձեր կենսական էներգիան: Հայաստանը երկիր է, որտեղ կատարվում են բոլորի բոլոր ցանկությունները: Ձևակերպեք ձեր ցանկությունը` առանց ժլատության ու խելամտության մասին մտածելու: Մտածեք Հայաստանի մասին, մի հեռացեք ձեր երկրից, որտեղ դուք պետք եք բոլորին: Որտեղ դուք անհրաժեշտություն եք, եթե նույնիսկ ձեզ ըստ արժանվույն չեն գնահատում, աշխատանք չունեք ու տունն էլ տուն չէ: Մի գայթակղվեք ոչ ռուսաստաններով, ոչ եվրոպաներով: Այնտեղ ձեզ ոչ ոք չի սպասում ու չի սիրելու: Ձեզ օգտագործելու են` որպես աշխատուժ, տալու են նվազագույն պայմանները ու քամելու են առավելագույնը ձեր ֆիզիկական ու մտավոր հնարավորություններից: ՌԴ-ն այլևս երկքաղաքացիություն չի ընդունում: Սա փորձաքար է հայերի համար, որ ունեն ընտանիքի վերամիավորման խնդիր ու հրաժարվում են ՀՀ քաղաքացիությունից` հանուն Ռուսաստանում ապրելու։ Եթե Ռուսաստանը ունի ժողովրդագրական խնդիր ու լուծում է ներգաղթով, ինչու՞ պիտի Հայաստանը դոնոր լինի: Մտածեք ձեր զավակների մասին, որ Հայաստանի երկինքը երազում էլ չեն տեսնի: Ձեր ապագան Սիբիրը չէ, ձեր ապագան այստեղ է` այս հողում ու այս երկնքի տակ: Փողով Հայրենիք չեն առնում` կյանքի իմաստը իրեն գտնելը չէ, այլ ստեղծելը: Ստեղծեք ձեզ ու ձեր Հայրենիքը: Հիմա ու այստեղ: Վախեցեք ոչ թե ձեր ցանկությունները չկատարվելուց, այլ կատարվելուց: Պարզապես աղոթեք Աստծուն, որ կատարվեն ոչ թե ընդհանրապես, այլ` ձեր ցանկացած պահին: Լավ է երբեք, քան ուշ:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ